Her sabah okul yollarına düşen bir çocuğun sırtında yalnızca bir çanta değil, bir ülkenin geleceği taşınır. Eğitim; sadece okuma-yazma bilmek değil, düşünebilmek, sorgulayabilmek ve insan olmanın sorumluluğunu taşıyabilmektir. Bugün bir çocuğun aldığı eğitim, yarının toplumunun kalitesini belirleyecek en önemli faktördür.
Ne yazık ki, eğitim sistemine bakış açımız çoğu zaman sınav odaklı, başarıyı sadece sayılarla ölçen bir yapıya sıkışıp kalıyor. Oysa gerçek başarı; hayata karşı duruşta, vicdanda, çözüm üretme becerisinde ve merak duygusunu kaybetmeden ilerlemekte gizlidir.
Bir çocuğun sınıfta öğrendiği bilgiler kadar, dışarıda yaşadıkları, ailesinden aldığı destek, öğretmenin rehberliği, toplumun eğitime verdiği değer de onun eğitim sürecinin birer parçasıdır. Eğitim yalnızca okulda olmaz. Parkta oynarken, kitap okurken, bir yaşlıyı dinlerken de öğrenir çocuk. Onun için eğitimi yalnızca dört duvar arasına hapsetmemek gerekir.
Eğitim; aynı zamanda fırsat eşitliği demektir. Bir dağ köyündeki çocukla bir metropoldeki çocuğun aynı kalitede eğitime ulaşabilmesi, bir ülkenin adalet ve kalkınma göstergesidir. Teknolojiyi kullanabilen, ama teknolojiye mahkûm olmayan; dil öğrenen ama kendi diline ve kültürüne yabancılaşmayan bireyler yetiştirebilirsek, işte o zaman gerçek anlamda ilerlemiş bir toplumdan söz edebiliriz.
Bugün atılan her bilinçli eğitim adımı, yarın daha aydınlık bir dünyanın temelini atar. Çünkü eğitim yalnızca bireyi değil, toplumu dönüştürür. Eğitimin kıymetini bilen, öğretmenine saygı duyan, öğrenmeye merakla yaklaşan bir toplum; geleceğini de umutla inşa eder.
O yüzden her bir çocuğun gözündeki öğrenme isteği, hepimize bir sorumluluk yükler. Eğitimi sadece bir görev değil, bir fırsat olarak gören toplumlar; karanlığı değil, ışığı büyütür.
