Artık hatalarımla büyüyorum. Hayatta herkesi olması gereken yere olması gerektiği değerde bırakıyorum. Zorlamıyorum. Her ilişki, iş, arkadaşlık bitme zamanları vardır. Vakti gelince her şey son bulmuş olur. Tekrar aynı hataları yapmadan yoluma devam ediyorum.
Kalbimi kıran, üzen her şeyden herkesten vazgeçiyorum. Hayat değmeyecek kişi ve işler için o kadar kısa iken, kendimi kendi değerimi görmeye, kendimi tanımaya bırakıyorum. Yeni hayatımda yeni başlangıcımda hayatıma beni seven, değer veren ve benimle bu yolda yürümek isteyenlerle devam ediyorum.
Korkak, yalancı, ikiyüzlü insanları da kendilerine layık olan kişilerle bırakıyorum.
Çünkü ben değerliyim, kıymetliyim ve daha çok öğrenecek ve öğreteceklerim var bu hayatta. Kendimi insanlar iyi gelmeye, onları iyileştirmeye adıyorum.
Hayatta eğer ki cesur olmazsanız ve nerede veda edeceğinizi bilmezseniz yeni gelen merhabaları karşılayamazsınız. Bazen de sevgili arkadaşlar zaman gelir ki kıymetini bilmediğiniz insanların kıymetini hatırlatacak insanlarla sınanırsınız. Ben böyle olması gerekiyormuş demeyi ciğerim yana yana öğrendim. Artık hiç bir şeyin yakasına tırnaklarım sökülürcesine yapışmıyorum. Hayatta her şeyin olması gerektiğine her insanında hayatımda bir ders olduğuna inanıyorum.
Haluk Bilginer’in şu sözünü çok seviyorum:
İnsanların en büyük yanılgısı vazgeçilmez olduklarını düşünmeleri.İş yerinde olsun, sevgili ilişkilerinde olsun, her şeyde!
Oysa öyle bir unutulursun ki, öyle bir yerin dolar ki, oturur sen kendi varlığını sorgularsın…
