-GAMZE PALAMUT-
Bazen o kadar çekilmez olur ki yaşananlar; sıkar, kasar, gerer insanı. Tabi bu çekilmezliğe sebep de başka insanlar olur çoğu zaman. Özellikle de kendi gerginliğini başkalarına yansıtan insanlar…
Kişi çoğu zaman kendi sıkıntılarından arınmak için, o sıkıntıları bir süre düşünmemeye karar verir. Ya da ne bileyim evin sıkıntısını işe, işin sıkıntısını eve yansıtmamaya çalışır. Derdini, sıkıntısını anlatıp ya da yansıtıp başkalarının canını sıkmak istemez.
Hem onlara ne başkasının derdinden, öyle değil mi?
Peki, kimisi böyle düşünürken, kimisi neden kendi sıkıntılarıyla gerer insanları?
Yanlış anlaşılmasın; elbette dertler, sıkıntılar konuşulmak istenir, konuşularak çözülür, paylaşıldıkça azalır. Fakat bu durumu çığırından çıkaranlar oluyor. ‘Sadece ben dertliyim, herkes beni dinlemek zorunda, başkasından bana ne’ diye düşünüp, insanları germek için ellerinden geleni yapıyorlar. Öyle bir dünya yok arkadaş! Herkesin derdi, sorunu kendisini ilgilendirir. Anlat, dertleş, eyvallah! Ama aşma kendini. İnsanları germe, çığırından çıkarma. Rahatlamak istiyorsan konuş, fakat iyi niyeti suiistimal etme!
Hayat bazen o kadar çekilmezken, yaşanılanlar bazen insanları çileden çıkarırken, insanlar birbirlerine destek olmak yerine köstek olurlar çoğu zaman.
Yapmayın böyle!
İnsanın insana her zaman ihtiyacı vardır; bunu bilerek yaşayın hayatı…
