Günümüz dünyasında birçok insan yoğun tempolar ve sürekli değişen sorumluluklar arasında kaybolmuş durumda. “Ağaç, meyvesiyle bilinir” atasözü bireylerin kendilerine bakmalarının ne kadar önemli olduğunu vurguluyor. Dışarıdan görünen başarılar içsel huzurun ve sağlığın bir yansıması değilse bir gün bu ağaç kuruyabilir. Peki insanlar neden kendilerine bakmaktan kaçınıyor? İlk olarak modern yaşamın getirdiği toplumsal beklentiler büyük bir rol oynuyor. Bireyler iş hayatında ve sosyal yaşamda sürekli bir başarı gösterme baskısı altında hissediyor. Bu baskı kendine dönmek ve ihtiyaçlarını göz önünde bulundurmak yerine başkalarının beklentilerine odaklanmalarına yol açıyor. Sürekli bir rekabet ortamında yer almak kişilerin ruhsal sağlığını olumsuz etkileyerek tükenmişlik hissine neden olabiliyor. İkincisi stresle başa çıkmanın yollarını bulamamak önemli bir faktör. Günlük yaşamın getirdiği stres birçok kişi için yönetilmesi zor bir hal alıyor. Stresle başa çıkmanın sağlıklı yolları yerine bireyler sıklıkla sağlıksız başa çıkma mekanizmalarına yöneliyor. Bu durum aşırı yeme alkol kullanımı veya diğer zararlı alışkanlıklara başvurma şeklinde kendini gösteriyor. Kısa vadede rahatlama sağlasa da bu alışkanlıklar uzun vadede sağlık sorunlarına yol açabiliyor. Kişiler stresin etkilerinden kaçmak için kendilerine dikkat etme sorumluluğunu geri plana atıyor. Bir diğer neden ise sosyal izolasyon. Modern teknoloji insanları birbirine bağlamakla birlikte yüz yüze iletişim ihtiyacını azaltıyor. İnsanlar sosyal medya üzerinden bağlantı kurarken gerçek anlamda yalnızlık hissi yaşayabiliyor. Yüz yüze ilişkilerdeki derinlik ve samimiyet kaybolduğunda bireyler kendilerini yalnız ve dışlanmış hissedebiliyor. Bu yalnızlık hissi kişinin kendisine dönmesini ve içsel huzur arayışını zorlaştırıyor. Hareketsizlik de kendine bakmamanın önemli bir nedenidir. Günümüz yaşam tarzı birçok insanı hareketsiz bir yaşam sürmeye itiyor. Uzun saatler bilgisayar başında çalışmak veya akıllı telefonlarla zaman geçirmek fiziksel aktivite eksikliğine yol açıyor. Hareketsizlik yalnızca fiziksel sağlık sorunları yaratmakla kalmıyor aynı zamanda zihinsel sağlığı da olumsuz etkiliyor. Bedenin zayıflaması enerjinin düşmesine ve ruh halinin bozulmasına neden olabiliyor. Kendine bakmanın önemli bir parçası olan fiziksel aktivite birçoğu için lüks haline gelmiş durumda. Son olarak bireylerin içsel korkuları ve kendini tanıma isteksizlikleri de bu durumu derinleştiriyor. Kendine bakmak duygusal olarak zorlu bir süreç olabilir. Geçmişte yaşanan travmalar kaygılar ve özsaygı eksikliği bireylerin kendi ihtiyaçlarıyla yüzleşmelerini engelleyebilir. Kendini tanıma ve içsel sorgulama birçok insan için kaçınılmaz bir zorunluluk olarak görünmez. Bu da sağlıklı bir yaşam sürme isteğini zayıflatır. Sonuç olarak kendine bakmamanın nedenleri karmaşık bir etkileşim ağı oluşturuyor. Modern yaşamın getirdiği baskılar stresle başa çıkmanın zorluğu sosyal izolasyon hareketsizlik ve içsel korkular bireylerin kendi sağlığına yeterince dikkat etmemelerine yol açıyor. Ancak unutulmaması gereken önemli bir gerçek var: “Damlaya damlaya göl olur.” Küçük adımlarla başlamak büyük değişiklikler yaratmanın ilk adımıdır. Kendimize bakmak hem bireysel mutluluğumuzu hem de genel yaşam kalitemizi artırmanın anahtarıdır. Kendimize zaman ayırmak hem ruhsal hem de bedensel sağlık için hayati öneme sahiptir. Ağaç gibi köklerimizi besleyerek daha sağlam bir şekilde ayakta durabiliriz
