Hayat… Kimi zaman ağır bir yük gibi omuzlarımıza biner, kimi zaman da bir rüzgar gibi hafifçe okşar yüzümüzü. Gün gelir içimizde fırtınalar kopar, gün olur gökyüzü masmavi olur sanki. Ama bütün bu karmaşanın içinde bir şey vardır ki, hayatı gerçekten yaşanır kılar: Sevgi.
“Hayat sevince güzel” derler ya hani, bu aslında sıradan bir söz değil; yaşamın ta kendisidir. Çünkü hayat, gerçekten sevince güzelleşir. Kalpten gelen, karşılıksız, içten ve samimi bir sevgi; insanı iyileştirir, yeniden inşa eder ve karanlıkta bir ışık gibi yol gösterir.
Çoğu zaman mutluluğu çok uzaklarda ararız. Büyük işler başarmalıyız, çok para kazanmalı, yüksek mevkilerde olmalıyız gibi düşünürüz. Oysa hayat, küçük şeylerin toplamıdır. Sabah kahveni içerken duyduğun kuş sesi, yürürken yüzüne vuran rüzgar, bir çocuğun sana sebepsizce gülümsemesi… Bunların hepsi, sevdikçe güzelleşen hayata ait küçük mucizelerdir.
Sevgi dediğimiz şey sadece birine “aşık olmak” değildir. Sevgi; bir dostunla dertleşirken gözlerinin dolmasıdır. Ya da annenin, yıllar geçse de her aradığında “Yedin mi?” diye sormasıdır. Sevgi, kedinin ayağına dolanması, bir öğretmenin öğrencisinin başarısıyla gurur duymasıdır. Bazen bir çiçeği solmaktan kurtarmaktır, bazen de gece uyumadan önce gökyüzüne bakıp “şükür” demektir.
İnsan sevdiği zaman büyür, değişir. Kalbi yumuşar, yüzü güler, sesi güzelleşir. En zor zamanlarda bile bir çıkış yolu bulur çünkü sevgi ona güç verir. Umutsuzluk bile sevgiyle sarsılır. Çünkü sevgi, umutla el ele yürür. Ne olursa olsun, en karanlık gecelerin ardından bile gün doğar. Yeter ki içimizde sevgi olsun.
Elbette her şey pembe değil. Hayat zor, insanlar kırıcı, yollar çetin olabilir. Ama sevgiye tutunan insan, düşse de kalkar. Kırılır ama dağılmaz. Çünkü sevgi, insanı içten içe birleştirir. Her şeyin geçici olduğunu, önemli olanın kalpte taşıdıklarımız olduğunu hatırlatır.
Bugün bir durup düşün: Neleri sevmeyi unuttun? Kendini mi, çevreni mi, yaşamı mı? Belki de koşuşturmacanın içinde kalbinin sesini duymamaya başladın. Ama o ses hâlâ orada. Sadece biraz sessizleşmiş olabilir. Ona kulak ver. Küçük bir iyilik yap birine, birine sarıl, kendine vakit ayır… O zaman göreceksin, hayat gerçekten sevince güzel.
Kalbinde sevgiye yer aç.
Kendini sevmeyi öğren.
Kırılanı onar, susanı dinle, uzağı kucakla.
Çünkü hayat, sen onu sevdikçe güzelleşir.
Ve unutma…
Sevgi varsa umut vardır. Umut varsa, her zaman yeni bir başlangıç mümkündür.
