Elim bir dikkatsizlik ve sol ayak bilek kırığı. Hayatımda en çok korktuğum olay ve başıma gelmesi. Düştüğüm an yalvarmaya başladım, “Ne olur Allah’ ım burkma yada çıkma olsun” diye…
Dehşet bir ağrı ile düştüğüm yerden çabalayarak kalktım ve oradaki kaldırıma oturuverdim. Tam da işlek bir caddede. Gelen bakıyor, arabalar duruyor ve soruyor; “Ne oldu abla? Ambulans çağıralım mı?” Su getirenler, buz getirenler, başımda “Yok çıkık, yok kırık” diyenler. Çıkıkçı adresi tarif edenler, numarasını verenler… Hayırsever insanlar…
Çıkıkçı baktı ve “Bu kırık” dedi. Kaynar sular dökülüverdi başımın üstünden. Gözyaşlarım sular seller gibi, tutamıyorum. Hastaneye geldim, doktor bekliyorum. Sıradaki bir adamın, sağlık raporunu ve bu süreçte neler yapacağını anlatıveriyorum. Öğreniyorum ki, 43 yaşında 3 çocuk babası adam, kemik kanseri. Yığılıveriyor duygularım, yükseliveriyor halime şükürlerim…
Doktorun odasına giriyorum büyük bir acı ile… Doktora derdimi anlatamadan, ayağımın balon gibi şişmesi ve ağrılarım ile doktor “2 taraftan kırılmış” diyiveriyor. “Hayır ya, demeyin lütfen, ben ne yaparım” diye ağlamaya başlayıveriyorum yine. “Ameliyat” diyor doktor. Hem de hemen. Çaresiz yatıyorum hastaneye, arayanlar, soranlar ve benim gözyaşlarım. Başımda bekleyen yavrularım ve sevenlerim…
Hayatımdaki ilk ameliyatım ve bende korku hat safhada. Anestezi ve 4,5 saatlik ameliyat. Sonrası, inanılmaz acılı bir süreç ve bir türlü dinmeyen ağrılar. Çaresizlik. Deliriyorum, yoluyorum saçlarımı… Ama yine şükür ve yine sabır ediyorum.
2 gün sonra eve çıkıyorum. Bu süreçte insanlara bağımlılık ve ayağa kalkamamak. Benim gibi hareketli ve her işini kendi yapan birisi için korkunç vakitler. Eskiler hep derdi ya; “Allah elim ayağım, oğlum kızım dedirmesin, kapıya baktırmasın” diye. Çok çok doğru vallahi. Rabbim kimseyi kendisinden başkasına muhtaç etmesin.
Bu süreçte fark ettim ki; yoruluyormuşum, yürümekten ayaklarım şişiyormuş ama hareket etmekten çok mutluymuşum. Sağlığıma az şükrediyor ve az dua ediyormuşum. Az sadaka veriyor, yaptıklarım ile kendime çok nazar değdirmeyi başarıyormuşum. Ve yanımda olanlar, arayanlar, yazanlar, soranlar, benimle birlikte göz yaşı dökenler, ne çok değerliymiş benim için…
Sağlık, her şeyin başı ve anahtarıymış. İnsan sağlıklı olunca, bütün işler kendiliğinden olabilecek güçteymiş. Sağlık için daha dikkatli bir yaşam ve bol dua lazımmış.
Sevgiyle Kalın…
