Çocukların “yapamazsın sen daha küçüksün, olmaz” gibi söylemlerle durdurulması engellenmesi, girişkenliğe karşı suçluluk duygusu geliştirmesine neden olur. Bu durum akademik gelişimini olumsuz etkiler. Bunun yanında psikososyal gelişiminin de derin yaralar alması da muhtemel.
***
Evet… Hepimizin başına geldi. Birileri durdu ve “yapamazsın” deyip bütün hevesimizi küçükken kırdı. Hevesimizi kırarken bunu yapabilme yeteneğine sahip olan beynimizin istekli bölgesini de.
***
En iyi yapabileceğimiz şeyi sırf küçükken “sen yapamazsın” denildi diye şüphe içerisinde ‘acaba başardım mı? Oldu mu? Sorularıyla kendimizi sorguya çektik. Temelde yatan sağlıklı bir gelişim gösteremiyor oluşumuzun nedeni neydi acaba?
***
BUNU EN COK AŞIRI KORUYUCU ANNE BABA TUTUMUNA SAHİP EBEVEYNLER İLE MÜKEMMELLİYETÇİ ANNE BABA TUTUMUNA SAHİP EBEVEYNLER YAPIYOR!
Küçükken, tabiri caizse ”aman yavrumun eli sıcak sudan soğuk suya girmesin.” deyip büyüttüğünüz ileriki yaşlarında da kendilerini idare edemeyen, başkasının yapmasını bekleyen, girişimi zayıf bireyler olup karşımıza çıkıyor. Bize gelip bu çocuk ne olacak diye şikayet ediliyor. Erken dönemlerde bu durumun mimarının siz olduğunu unuttunuz. Yazmadan geçemeyeceğim. 🙂
***
Bir de diğer profilden bakalım. Her şeyin mükemmel olmasını isteyen anne babalara…
Çocuklara fırsat vermeden bulunduğu akran çevresinin ebeveynlerine pozitif ve en iyi gözükmek için çocuğun yapması gereken tüm durumlara müdahale ederler. Çocuklar bu durumda özsaygısı ve özgüveni düşük bir birey haline gelir. Becerilerini geliştirmek için destek istemekten kaçınır. Başarısız olmaktan çok korkar ama bunu dile getiremez. Ya da getirirken çekinir. Bu şekilde yetişen çocukların, duygusal, bilişsel, sosyal gelişimleri olumsuz etkilendiğini okudunuz. Artık öğrendiniz ve bilinçlendiniz.
***
“Ne yapmalıyım peki ?”sorusunu kendinize sunuyorsunuz. Öyle değil mi? Birlikte cevaplayalım.
Hem erken çocukluk hem de orta çocukluk döneminde mevcut yaşam becerileri ve akademik girişimleri konusunda destek gören çocuklar daha başarılı ve mutlu bir yaşama sahip oluyor. Duygusal anlamda isteklerini çekinmeden dile getirebiliyor, başarısız olmaktan korkmuyor, aksine nasıl yapılacağını öğrenmek için destek isteyebiliyorlar. Pozitif akran ilişkilerine sahip olup sağlıklı sosyal gelişim göstermelerine neden oluyor. Akranları için “neden ben onlar gibi değilim, neden yapamıyorum?” sorularını kendilerine iletmiyor, kendi enerjilerini fark etme yeteneği kazanıyorlar.
***
Benden size tavsiye.
Şu muazzam çizgiden asla sapmayın. Demokratik anne baba tutumu çizgisi. Çocuğunuzu anlayın. Tanıyın. Bireysel özelliklerinin farkına var. Başarısızlık başarı getirir,unutmayın . Sakın benim çocuğum yapamaz demeyin. Yaptığı ne ise tehlikeli bir durum arz etmiyorsa teşvik edin. Yanında durun. Önünde değil.
