Öznur GÜR

Geçen hafta, kızımın Üniversite işleri için İstanbul’ daydım. Her zaman, kalabalıklığı ve karışıklığı ile korktuğum İstanbul, beni yine hiç şaşırtmadı. Uçaktan inip, gideceğimiz semtin servisine...

Oruçlar tutuldu, Ramazan’ ın büyük feyzine ve sevabına ulaşıldı. Herkes kendince öyle yada böyle, bayrama ulaştı, şükür. Allah kabul etsin. Bu yıl Bahar mevsimine denk...

Bahar bir türlü geldi, gelemedi derken, bugünlerde nihayet kendini göstermeye başladı gibi… *** Rengarenk açan çiçekler, vızırdayan arılar, etrafa saçılan hoş kokular, portakal ve limon çiçekleri,...

Dolapta bekleyen yemekleri, Bayatlayan ekmeği, Çürümüş patatesi, Atın… Küçülmüş kıyafetleri, Bir gün zayıflarım diye aldığınız büyük pantolonu, Dolapta bekleyen giymediğiniz topuklu ayakkabıyı, Atın… Atık kağıtları, Yanmış tencereleri, Kenarı kırılmış bardağı, Atın gitsin… Sizi bugüne kadar meşgul...

Son zamanlarda sosyal medyanın keşfet bölümünde, sıkça önüme çıkan ve bayılarak dinlediğim bir türkü. Beni benden aldı, diyebilirim. Adıyaman’ lı yanık sesli, bahtının ve şansının...

Dünyayı iyilik kurtaracak derken ve buna inanmışken, yine ne oldu bu insanlara da coştular? Şu kısacık ömürde, kardeşçe ve barış içinde, din, dil gözetmeden...

En güçlü duygu AŞK… Yeri gelir insanı kapılarda yatırır, yeri gelir inletir… Hiçbir güç ve kuvvet tanımaz. Duygu ön planda koşarken, mantık arkadan emekliyerek gelir. Kimseye ne dert...

Yağmurlu ve soğuk bir haftanın sonunda, sıcacık ve güneşli bir Pazar’ a uyanmak çok ayrı bir mutluluk ve keyif verdi bugün. Her canlı, kendi derdinde...

Son günlerde, ahir zamanın geldiğinden midir? Sosyal medyanın kirliliğinden mi? Yoksa, ağzı olanın konuşmasından mıdır? Bilinmez ama, herkes kendince ekonomist… Okul okumadan, direk alaylısından...

Her şey insanın üstüne üstüne gelir mi be arkadaş? Geçecek inşallah dediğimiz günlerden geçiyor ve sınav veriyoruz. Ülkenin ekonomisi, iş dünyası, kendi dünyam derken çok...