Robot gibi yaşayan insanlardan hiç olmadım!
Güldüm, güldürdüm.
Sevdim, sevildim.
Hislerimi, hissettiklerimi yaşadım!
Hiç kimseye öykünmedim.
Kendim olmak, kendimi oluşturmaktan başka kimseyle de derdim olmadı
El alem denen, lakırıtıcı cehalet hiç umurumda olmadı.
Kimsenin hayatına burnumu sokmadım.
Başkasının olanı arzulayıp, almadım.
Kimsenin hakkını yemedim.
Hiçbir kula minnet etmedim..
Ve hiç pişmanlığım yok benim…
İyi ki yaptım, iyi ki yapmışımlar hep çok sevdim.
Bu bundan sonra da böyle devam edecek.
Ben bu hayatı birileri için değil, kendim için yaşıyorum.
Bu hayatta ben varsam, bu hayatın bir anlamı olur.
Evet çoğu zaman kızıyoruz, umutlarımızı kaybediyoruz, gidişatı beğenmiyoruz ama hayat devam ediyor.
Biz artık bu hayatın olumsuzlukları ile de yaşayabiliriz. Biz yaşadıkça, olumsuzlukları çözebiliriz.Kırmadan, incitmeden, küsmeden, vazgeçmeden varoluşumuzu sürdürebiliriz.
Evet ülkece zorlu günlerden geçiyoruz.
Ekonomide dip yapmışız, enflasyonda zirveye çıkıyoruz, işsizlikte her geçen gün biraz daha çoğalıyoruz.
Eğitim sisteminde yanlışlıklar var, vs.vs ama yinede bu ülke bizim ülkemiz. Bu sorunları birlikte çözebiliriz. Kaçmak çözüm değil, sorumluluk almak çözümdür.
Ben bu hayatı ve ülkeyi renkleri ile seviyorum. Renkliliğimiz, zenginliğimizdir.
